De zwitserse Albert Hofmann is een prominent wetenschapper op het gebied van chemie waar je niet omheen kan, vooral niet wanneer je bent opgegeroeid in de jaren dertig en veertig. De furore die hij in 1943 verwierf als ‘de man die de LSD ontdekte’ heeft van hem een ware ‘drugs-celebrity’ gemaakt. Hij wordt tot op de dag van vandaag (vooral) door hippies gevierd en geeerd als ware een god. Tijdens zijn studie aan de universiteit van Zurich ging zijn interesse vooral uit naar de chemie van planten en dieren. Zijn doctoraatstitel behaalde hij dan ook met een belangrijk onderzoek betreffende de chemische structuur van de gemeenschappelijke dierlijke substantie chitine. Ook leidde hij in die tijd een belangrijk onderzoek naar de medicinale planten scilla en moederkoorn als onderdeel van een programma om hun actieve bestanddelen te synthetiseren voor het gebruik als geneesmiddel.
Zijn onderzoek naar lyserginezuur, de centraal gedeelde component van moederkoorn alkaloiden, leidde hem uiteindelijk naar de synthese van LSD in 1938. Maar pas vijf jaar na dit sterke staaltje chemie ontdekt Hofmann ook het psychedelische effect van LSD doordat hij per toeval een beetje op zijn huid krijgt. Drie dagen na dit toevalligheidje, op 19 april 1943 (inmiddels beter bekend als Bicycle Day omdat Hofmann die dag op de fiets terug naar huis begon met hallucineren) consumeert hij expres een dosis LSD om de effecten ervan beter te kunnen onderzoeken en is LSD als hallucinogeen een feit.
In 1956 krijgt Hofmann te maken met de Teonanácatl wanneer hij per toeval een klein krantenartikeltje over de ‘vondst’ van de nog levende paddestoelencultus in Mexico leest. Hofmann heeft op dat moment nog nooit gehoord van de paddestoel en barst van nieuwsgierigheid. Overtuigd als hij was van de unieke psychoactieve eigenschappen van LSD, had hij niet verwacht nog meer middelen bestonden die die unieke eigenschappen zouden kunnen evenaren of zelfs overtreffen. Laat staan een natuurlijk middel. Maar helaas, er staan geen namen of adressen in het korte artikeltje vermeldt dus de kans op contact met de ontdekkers lijkt erg klein. Toch blijft het onderwerp hem bezig houden, een heel jaar lang, maar hij komt geen stap verder.
Uiteindelijk is het de franse onderzoeker Heim die Hofmann uit zijn lijden verlost en hem – wederom geheel per toeval – benaderd met de vraag of hij misschien geinteresseerd is in het onderzoeken van de chemie van een door hem zelf gekweekte paddestoel. Hofmann kan zijn geluk niet op! Hij doet zijn truckje nog een keer en weet de bestanddelen psilocybine en psilocine te synthetiseren uit het materiaal van Heim.
Wanneer hij zich verder verdiept in de Teonanácatl en naar Mexico vertrekt, loopt hij tijdens zijn toch nog meer natuurlijke psychoactieven tegen het lijf! Morning Glory zaden van de Rivea corymbosasoort (Ololiuhqui) bijvoorbeeld. En tot zijn verbazing blijkt bij de analyse van deze zaden dat hun hallicunogene bestanddelen eens zo gek veel verschillen van die van LSD.
Hofmann is de auteur van meer dan 100 artikels en talloze boeken waaronder LSD, My Problem Child. Hij leeft nog altijd in Zwitserland waar hij in 2006 zijn 100e verjaardag viert met een groot symposium over LSD. Ook is hij nog altijd lid van het Nobelprijs comité.